Rize’den Bir Köy Havası

Haftanın ilk gününden hepinize merhaba…Bu yazımda size Rize’den sesleniyorum. 3 aylık Bursa ve 13 günlük İstanbul hikayelerimden sonra artık tekrar Rize’deyim. Üzerinden bir mevsim geçmiş olsa da günlerim dolu dolu geçtiği için daha kısa geliyor bana şu akıp giden zaman.

Perşembe günü yorucu bir yolculukla adım attım Rize’ye. Cuma günü de o yorgunluğu atmak için ayağımın tozuyla erkenden köye çıktık. Köye çıkarken -burada olduğum zamanlarda yapım aşamasında olan ve yeni açılan- Salarha tünelinden geçtik. Yıllarca 15-20 dakikamızı alan o yol, resmen 2 dakikada (lafın gelişi değil dakika tuttum) bizi köyün girişine yaklaştırdı. Şu an sadece merkezden girişi olsa da çok sevdim ben bu tüneli. Diğer giriş de açılırsa değmeyin keyfimize 🙂 Neyse Rize’yi bilmeyenler tünel muhabbetimden sıkılmadan ben konuyu köye bağlayayım 🙂

Köy Havası

Köye çıktığımızda hava çok güzeldi. Ilık bahar günlerini aratmayan o gün, köye adım atar atmaz çıplak ayakla toprağa basmış gibi huzur doldum bir anda. Köye karşı çok nadir olan bir duyguyu yaşadım: özlem. 🙂 Çünkü özlem duymayacak kadar ayrı kalmadığım zamanlarım oldu. Bu his bende böylesi uzun zaman köye gitmediğim durumlarda geçerli olup sıkılmaya başladığım ilk dakikalarda sona eren bir duygudur 🙂 Şimdi, köyde hiç sıkılınır mı demeyin bana çünkü sıkılacak sebeplerim var.

Çayı çok severim ama köyde çayı bir başka seviyorum. Havasından suyundan dolayı daha güzel geliyor bana, size de öyle geliyor mu ?

Hemen bir çay demleyip “Allah ne verdiyse kahvaltısı” kurdum kapıya (avlu). Sunum falan yok bam bam bam 🙂

Kahvaltıdan sonra etrafı gezinip geçmiş günleri düşleyerek özlemle fotoğrafladım anılarımı. Bu mevsimde solgun benizli ağaçlar, kuruyup çatlamış bir toprak ve karşıki dağlarda beyaz bir örtü karşılardı beni ama bu sefer mevsimsiz baharlar düştü yoluma. En sevdiğim mevsimden kopup yolumda yeşeren menekşeler karşıladı beni bu sefer. Öyle güzeller ki baktıkça bile huzur dolabiliyor insan… Nasip olursa bizim köyün baharıyla da tanıştıracağım sizi inşallah.

Şimdi siz benim köy hatıralarımda gezinirken ben de çayımı alıp dışarda yağan yağmuru seyredeyim.

Bir sonraki yazımda görüşmek üzere keyifli haftalar diliyorum hepinize…