Çikolata Tadında Çocukluk Hikayesi
Gerçek dünyanın ötesinde bir yerlerde saf, temiz bir dünya kurmanın adıydı çocukluk. O dönemler hayatımızn başlangıç noktası olmasıyla beraber en güzel anıların biriktiği yıllardı.
Biriktirilen anıların zamanla hatırlanıp “ne kadar da küçüktük o zamanlar, çocukluk aklı işte” dediğimiz zamanlarımız olmuştur.
Kim zillere basıp kaçmadı ki? ya da kim “çok uslu çocuk” modelinde büyüdü ? Belki vardır ve nadirdir ama ben o çocuklardan değildim. 🙂
Bir de çocuklukta yaşanan şeyler unutulmazmış ya…
Geçen haftasonu evde otururken kuzenim kalkıp bize kahve yaptı ve fincanı önüme getirmesiyle şöyle bir, yirmi sene öncesine gittim ben.
Dört beş yaşlarımdayken annemle babamın ortasında uyumak kadar keyifli birşey yoktu. Canım babam, onlarla her yattığım gecenin sabahında yastığımın altında bir hazineyle uyandırırdı beni. Her sabah evden çıkmadan yastığımın altına çikolata bırakırdı ve ben her uyanışımda elimi yastığımın altına götürmemle güne bir çikolatanın verdiği mutlulukla uyanırdım. Öyle güzel bir duyguydu ki anlayamazsınız(!)…
Belki de küçük şeylerle mutlu olabilmenin ilk adımlarını o zamanlar öğretmişti bana babam. Oysaki yeni nesli mutlu etmenin yolu telefon, tablet, yatlar, katlardan geçiyor malesef…
Teknolojik araçların, muhabbetleri öldürdüğü bir dönemdeyiz. Bu durumdan ne kadar rahatsız olsam da, artık bende içinde olmak üzere telefona bağımlı bir hayat yaşıyoruz. Dünya artık gerçek hayattan ziyade sanal bir dünyanın içinde dönmekte. Önceden bir mekana gittiğimizde manzaralı bir yere oturmak isterdik ama şimdi prizin olduğu yerleri tercih ediyoruz değil mi?
Velhasılıkelam, yıllar önce babamın bana aldığı çikolatanın aynısını o gün kahvenin yanında görmek neden oldu yazmama. Umarım keyifle okumuşsunuzdur. Siz de geçmişe dair bir anınızı paylaşmak isterseniz yorumlarınızı beklerim 😉
tevafukla başlayan, yazınız çok guzel keyıfle okudum. Kalemınız sade ve akıcı . Başarılarınızı dilerim ..
Ender şoko piramit beni de aldı götürdü uzaklara. Çocukken 1 tane fazla yiyebilmek için yarış yapardık. Çok teşekkürler bizi o günlere sürüklediğiniz için 🙂
asıl ben teşekkür ederim, çok sevindim beğenmenize 🙂
Benim yaşım hep çocuk 🙂 Duygusala bağlayamıyorum bu yüzden…Yazını okuyunca baba-kız ilişkiniz çok hoşuma gitti…Eline sağlık…
öyle olabilmek en güzeli 😉 teşekküür ederim 🙂
mervecim lise arakadaşım benim.yazını beğeniyle okudumm yüreğine sağlık..=)
çok teşekkür ederim canım, çok mutlu oldum 🙂
bazı şeyler en hızlı zaman makinesinden, rüyalardan da daha hızlıdır. bu çikolatalardan görünce ben de çok eskilere gittim şimdi, ağzına ve kalemine sağlık güzel bi yazı olmuş…
sevgili Betül, beğenmene ve seni de bir yerlere götürmesine sevindim,çok teşekkürler 🙂
Bana hep 4-5 yaş hikayeleri olacak bayılırım
dimii amaa hep anlatsalar, dinlesek bende çok severim 🙂
Güzel bir yazı olmuş 🙂 Aşağıdaki fotoğraf da hesap makinesi ile çekilmiş gibi.. Kim çekti acaba :))
kimbilir belki de öyledir 🙂 ellerine sağlık, teşekkürler 🙂